Winst of verlies?
Vandaag was het echt zo'n dag dat alles anders verliep dan gepland. De eerste hond zat in de klit, maar met een beetje kunst en scheer...eh...vliegwerk, kon ik daar nog een leuk modelletje van maken. De tweede hond kwam twintig minuten te laat en dat is een hondje waar je normaal anderhalf uur werk van
Nummer drie stond tien minuten na nummer twee op de stoep en helaas, ook een gevalletje ‘in de klit, maar ze mag niet kort!’ Door natscheren lukte 9,5 mm nog op het nippertje, maar dat viel natuurlijk flink tegen in vergelijking met de gebruikelijke twee centimeter. En toen kwam nummer vier, het klapstuk, om 11.00 uur (nummer vijf, zes en zeven moesten nog komen). Een grote haarbal die ik enkele maanden geleden noodgedwongen compleet kaal moest scheren en ik weer terug in model aan het zetten was. Baasje kwam direct al met de woorden ‘klitten’, water, ‘loopt veel buiten’, dus ik voelde de bui al hangen. Helaas bleek het in bad nog erger te zijn dan ik had gedacht (of gehoopt, het is maar hoe je het bekijkt). Ik besloot om de baas te bellen voor overleg, maar kreeg elke keer de voicemail. Uiteindelijk heb ik maar ingesproken dat als ze niet binnen een half uur terug belde, we gingen beginnen met scheren, omdat ik haar niet zonder overleg met minimaal €40,00 extra kosten wilde opschepen. Ze belde pas na drie kwartier terug. Ze wilde graag betalen voor het meerwerk en wilde liever niet dat er werd geschoren. Op dat moment hadden we het lichaam al met 9,5 mm (met moeite door middel van natscheren) kortgeschoren. Gelukkig begreep de klant dit.
Na vier uur arbeid, met pauzes voor de arme hond, kon ik haar bellen om hem weer op te halen. Terwijl zij onderweg was naar de trimsalon, gingen mijn gedachten over het prijskaartje wat ik hier aan ging hangen. Normaal zou het het starttarief + €4 per 5 minuten ontklitten zijn en normaal heb ik ook geen moeite om dit door te berekenen aan de klant, maar de situatie werd nu toch anders nu ik al was begonnen met scheren. Ik besloot om mijn prijs af te laten hangen van de houding van de klant. Wilde ze meewerken aan het onderhoud en welzijn van de hond, dan wilde ik best een beetje water bij de wijn doen , want in dat geval ‘verlies’ ik liever eenmalig wat geld om een dankbare klant rijker te zijn. Uiteraard geldt dat andersom ook; als ik een klant verlies, omdat hij niet wil kammen, maar wel wil dat zijn of haar hond er tip top uitziet, maar er toch niet in wil investeren, dan houdt het op.
De klant koos ervoor om vanaf nu elke vier weken terug te komen voor een tussenbeurt; wassen, kammen, nagels en voetjes knippen, liezen uitscheren, oren uitplukken en ogen vrij knippen. Ik heb de rekening (die nog steeds hoog was) naar beneden bijgesteld, maar voor mij voelde dat absoluut niet als verlies. Deze eenmalige flinke korting is in mijn ogen juist een investering in de hond en een tevreden klant die nu elke maand voor een tussenbeurt komt en nog steeds elke twaalf weken voor een volledige behandeling (dus op de lange termijn meer oplevert).