• Kwijl en slijm: Van die lange, slijmerige slierten die uit de bek bungelen en dan in de schone baard van de hond belanden of zo’n lekkere, warme druppel die precies in je nek belandt. Als hij dan ook nog eens flink met zijn kop gaat schudden, dan kom je waarschijnlijk de vastgeplakte slierten weken later nog op de raarste plekken tegen. Of zo’n hond die de hele trimbehandeling op je tafel, gereedschap, je handen of op zijn eigen voeten staat te druppen. 
• Poep: Je hebt van die honden die gewoon standaard bij binnenkomst op de drempel of voor je balie een dikke drol draaien. Baasje roept standaard: “Oh ja, hij vindt het zo eng hier!” In je hoofd denk je:”Goed uit laten van te voren kan ook helpen.” Of wat dacht je van poepen in bad, op de trimtafel of in de bench. Met een beetje geluk poepen ze net tijdens het droogblazen van de vacht. Op het moment dat je het door hebt, vliegt het al bijna door de ruimte. Het wordt helemaal leuk als je ze in de bench zet als ze klaar zijn, spontaan gaan poepen en er nog even lekker drie keer doorheen stampen.
• Plassen: Zie ook poep. Het moment suprême is natuurlijk als zijn baasje hem op komt halen en je hem uit de bench haalt en je ziet dat hij ineens gele voeten heeft. Gele voeten?! Zucht.
• Oorlogswonden: Bijtwonden, krassen, krabben, blauwe plekken en bloeduitstortingen zijn de lichaamsversieringen waar we het tot in de lengte van dagen mee moeten doen. Risico van het vak zeg maar.
• Kieskeurige klanten: Sommige klanten kunnen je echt tot wanhoop drijven met de kleinste details. Vooral als ze zelf niet helemaal weten wat ze willen, maar alleen weten wat ze niet willen. Of de oren die ineens niet goed zijn, maar die je de keer ervoor precies op dezelfde manier hebt gedaan. En de keer daarvoor, en daarvoor…
• De baas: Denk je eindelijk eigen baas te zijn, denkt jouw klant daar anders over. Zij weten precies wat je moet doen, wat je moet doen en waarmee. Alleen raakt het kant nog wal. Denk: Pootjes kort, bovenop lang, hoofd kort, etc.
• Slechte adem: Van die adem in de categorie dat je probeert niet te ademen tijdens het knippen en je hoofd telkens wegdraait om een diepe ademteug te nemen. Gegarandeerd dat je het vroeg of laat een keer vergeet en vervolgens kokhalsend door probeert te werken. 
• Stinkende oren: Plakkerige, zwarte drap waar geen eind aan lijkt te komen en elke keer als de hond met zijn hoofd schudt of als je alleen maar in buurt van zijn hoofd, je de weeïge, penetrante geur in je neusgaten binnendringt.
• Aangekoekte ogen: En dan niet een beetje oogprut, maar van die dikke, slijmerige, aangekoekte prut die ervoor zorgen dat het zicht van de hond belemmerd wordt en je minstens een kwartier bezig houdt om het in bad los te weken, zodat je het kan verwijderen zonder de hond pijn te doen.
• Diarree: Oftewel spuitpoep. Afgezien van het feit dat het vloeibare ontlasting is, overkomt je dit bijna altijd zonder waarschuwing. Opeens zie je de staart op zij gaan en voor je door hebt wat er staat te gebeuren, schiet er een stroom van bruine sputters rakelings langs je hoofd. Tenminste, als je geluk hebt. Alles zit er onder: de hond, je tafel, de vloer, de muur…
• Haarballen: Een storm van rondvliegende ondervacht die door de ruimte vliegen en in je ogen, mond en in je eigen haar terecht komen. En de rommel die je daarna op moet ruimen.
• Natte kleding: Niks fijners dan de dag beginnen met een hond die je tot op je ondergoed en sokken doorweekt of het moment dat je bij het uitspoelen een straal water langs je hand recht in je mouw door naar je buik en broekband loopt. 
• Haarsplinters: Het blijft verbazingwekkend hoe de kleinste haartjes op de raarste plekken terecht komen, bijvoorbeeld in je beha, tussen je vingers en zelfs onder mijn teennagels. Ja, echt. Mijn pedicure vist ze zo nu en dan onder mijn teennagels vandaag en ik draag toch echt sokken en schoenen in de trimsalon.
• Anaalklieren: De geur van…zegt genoeg lijkt mij.

Maar ja, it’s a dirty job and someone’s gotta do it en toevallig hou ik van mijn werk. Ik hou van honden, hun kwispelende staartjes, de honden die staan te trappelen om naar binnen te mogen en echt blij zijn om ons weer te zien, de knuffels, de kusjes, maar bovenal de metamorfoses van rommelige, vieze hond naar een schone en blije hond.