Het runnen van een succesvolle trimsalon en het moederschap. Het is makkelijk, toch?

Maar soms zijn wij onze eigen grootste vijand. Met wij bedoel ik vrouwen.

In onze branche applaudisseren we voor elkaar voor het behalen van duizenden volgers op social media, voor het aankondigen dat onze agenda vol zit, voor het uitbreiden van onze zaak of misschien het behalen van een bepaald financieel doel. En deze prestaties verdienen zeker applaus! Als je puur zakelijk kijkt, zijn deze cijfers natuurlijk belangrijk.

Maar hoeveel van ons hebben de harde les geleerd dat achter deze succesverhalen vaak een heel andere werkelijkheid schuilgaat?

Wat is de persoonlijke prijs van het behalen van zulke mijlpalen? En als vrouwen – en soms ook moeders – hoeveel andere ballen proberen we tegelijkertijd in de lucht te houden, terwijl we naar de buitenwereld toe succesvol lijken? Hoe dicht zitten we soms tegen een burn-out aan, puur om applaus te krijgen in de branche? Wanneer gaan we elkaar eindelijk eens toejuichen voor het behalen van de ultieme droom van moeders in de trimsalonindustrie…werk-privébalans?

Voordat ik weer moeder werd, wilde ik wat veel nieuwe trimmers willen:
Een drukke zaak, vaste klanten, een volle agenda en zoveel mogelijk geld verdienen! Ik wilde ook de beste trimmer zijn die ik kon zijn en vergeleek mijn skills constant met die van anderen op wedstrijden. Gelukkig was social media destijds nog niet zo groot in onze branche. De meesten van ons hadden gewoon een simpele Facebookpagina (simpel is hier het sleutelwoord). Aantallen volgers en likes waren geen prioriteit, en ik hoefde mezelf niet dagelijks online te vergelijken met andere trimmers (en daar ben ik echt dankbaar voor).

Ik maak geen excuses voor het feit dat ik al deze dingen wilde en waardeerde, en ik denk ook niet dat nieuwe trimmers zich daarvoor zouden moeten schamen. Maar toen ik weer moeder mocht worden op mijn 36e, voelde het moederschap, hoe gepland en gewenst ook, als een molensteen die om mijn nek en van mijn dromen voor mijn zaak hing!

Mijn bedrijf was totaal niet voorbereid op de beperkingen die eraan kwamen. Ik had uiteraard gerekend op minder werkdagen en werken rondom kinderopvang, maar ik had niet gerekend op de vermoeidheid, het gebrek aan motivatie, het constante schuldgevoel als moeder en alle nieuwe dingen die constant door mijn hoofd spookten. De mentale ruimte en fysieke energie die ik had om me op mijn zaak te richten, waren drastisch verminderd. En ik heb het niet alleen over de periode met een pasgeborene. Zelfs nu, met mijn schoolgaande zoon, zijn de dagelijkse verantwoordelijkheden van het moederschap enorm en terecht een prioriteit in mijn leven.

Maar weet je hoe lang het heeft geduurd om die verantwoordelijkheden in balans te brengen met de eisen van mijn trimsalon? Om mijn zaak, die ik vóór mijn kinderen had opgebouwd, weer in lijn te brengen met mijn prioriteiten? Bijna zes jaar!

Zes jaar van proberen alles te bereiken wat ik daarvoor belangrijk vond, terwijl ik ook weer opnieuw het moederschap probeerde te beheersen.
Ik had een zaak gebouwd met weinig grenzen en veel te veel klanten. Als herstellende pleaser kijk ik nu met kromme tenen terug op hoe ik klanten inplande die me niet verdienden. Ik kwam maar niet los van de overtuiging dat meer klanten en een drukkere zaak betekenden dat ik meer geld had voor mijn kinderen.

Ik vergat dat het ook betekende dat ik minder tijd had. Het heeft me serieuze zelfreflectie en een flinke dosis burn-out gekost om mijn zaak weer onder controle te krijgen en ervoor te zorgen dat mijn werk voor mij ging werken, in plaats van andersom! Mijn prioriteiten en dromen voor mijn bedrijf zijn veranderd. Ik wil niet langer applaus krijgen voor een volle agenda, goede prijzen of X aantal volgers. Ik wil applaus krijgen omdat ik balans heb gevonden en een goed inkomen verdien zonder tijd met mijn kinderen op te offeren.

Is moederschap en het runnen van een succesvolle trimsalon makkelijk?
Ja…
Als je je perspectief verandert op wat je als ‘succesvol’ beschouwt.

Met liefde,

Jessica