“Dankzij De Trimacademie kan ik mijn droomberoep uitoefenen”
Melany Stam won in 2017 de eerste Trimacademie Beurs. Hieronder beschrijft ze hoe het allemaal begon, waar ze nu staat en alles wat daartussen is gebeurd. Het begon allemaal eind 2016. Ik zag bij Karen Wolder (die ik kende via de Amerikaanse Cocker Facebookpagina) een gedeeld bericht van de Trimacademie dat ze een beurs voor…

Melany Stam won in 2017 de eerste Trimacademie Beurs. Hieronder beschrijft ze hoe het allemaal begon, waar ze nu staat en alles wat daartussen is gebeurd.
Het begon allemaal eind 2016. Ik zag bij Karen Wolder (die ik kende via de Amerikaanse Cocker Facebookpagina) een gedeeld bericht van de Trimacademie dat ze een beurs voor de opleiding Hondentrimmen weg gaven, hiervoor moest je een mail sturen met je motivatie en waarom jij vond dat je moest winnen.
Dit heb ik gedaan met het idee ‘dat word ik toch niet en dat worden nog een aantal jaartjes Bijstand’, waar ik door faillissement van mijn vorige werkgever in zat.
Er gingen een aantal weken voorbij en toen belde Jessica op 27 Februari 2017 dat ik gewonnen had (sorry Jessica, volgens mij ben je nog doof). Ik kan oprecht zeggen dat ik nog nooit van me leven zo blij geweest ben met een telefoontje.
Toen begon het geregel, want ja in de Bijstand moet je alles aanvragen en heb je overal toestemming voor nodig. Denk hierbij aan stage-uren, schooluren, de opleiding, overal heb je toestemming voor nodig. Ik ben bij de volgende afspraak met de Bijstand het gesprek aangegaan en heb met hoge uitzondering (volgens hun eigen woorden) toestemming gekregen om aan de opleiding te mogen beginnenen heb ik een gedeeltelijke vrijstelling van sollicitatieplicht gekregen.
Op 4 maart 2017 ben ik begonnen aan de opleiding in Arnhem bij Caroline Tuijn en Charlotte Gort- Boelens. Mijn stage had ik zo gevonden via de jachttraining die ik met mijn honden volgde. Zo ben ik gelijk begonnen met stage lopen bij Trimsalon Piekobello in Zwijndrecht.
Eerst begon het met twee dagen per week stage lopen. Dat werden in drukke tijden iets meer dagen (want ja, ik had nog steeds geen baan gevonden). Ondertussen ging ik elke maand één zaterdag met mega veel plezier naar school.
Zo kwam ik uit mijn isolement, want de Bijstand doet toch wel wat met je. Ik leerde een hoop nieuwe mensen kennen en mijn zelfvertrouwen groeide weer. Die was ik finaal kwijt. Lees: van totaal niet onzeker naar mega onzeker.
Ik wilde heel graag leren hoe ik goed een Amerikaanse Cocker Spaniël moest trimmen, dus heb ik Karen aangesproken en heb ik daar een dag stage gelopen. Geweldig vond ik het. Ik heb daar zoveel geleerd en ze blijft een ontzettend groot voorbeeld. Mijn liefde voor dit prachtige ras groeide en groeide alleen maar meer. Toen kwam Karen met het heldere en leuke idee om mee te doen aan wedstrijden. In eerste instantie dacht ik: Die is gek, dat kan ik echt niet. Toch dankzij een hoop heen en weer getyp met Karen, heb ik de stap gezet om mee te doen aan mijn eerste wedstrijd in Groningen tijdens de Martini Dogshow, onder begeleiding van het Nederlands Trimteam. Helaas werd ik niet geplaatst, maar ik was wel een hele ervaring rijker. Leuk dat ik het vond. Een hoop stof tot na denken voor mij. Ik dacht: Dat pak ik wel weer op als ik klaar ben met de opleiding. Maar daar dacht Karen anders over. Die had weer een wedstrijd gezien op een Modeldog tijdens Groomania in België. Weer een hoop getyp van Karen verder, heb ik me toch opgegeven. Naarmate dat de datum naderde, werd ik steeds zenuwachtiger. Ik wist niet eens wat een Modeldog was. Dus ging ik op zoek. Wat is dat voor ding en wat moet ik ermee? Ik kwam via de Facebookgroep Trimsalon Proffesionals erachter dat Tanja van Vooren daar veel mee werkte, dus trok ik de stoute schoenen aan en heb ik haar een privébericht gestuurd. Er ging een wereld voor me open. Het is een nephond! Hoe ideaal, die staat zeker stil en werkt zeker mee. Mijn vertrouwen groeide.
In de tussentijd kwam er bij Bea van Zanten (fokker van de Amerikaanse Cocker Spaniël) een hond terug en die heeft zij ter adoptie gesteld. Ik wou er een Cocker bij dus dat kwam mooi uit en zo kwam Maddy de dag voor de wedstrijd bij mij terecht. Ik heb afgesproken met Bea dat ik een hond van haar mee zou nemen voor een van de deelnemers aan de wereldkampioenschappen en dan zou zij mijn overnachting betalen en kon ik mooi de wereldkampioenschappen zien.
Toen kwam daar de datum van de wedstrijd. Wat een beleving was dat. De wedstrijd was tijdens de wereldkampioenschappen. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Wat een prachtig trimwerk heb ik daar gezien. Toen wist ik het zeker: dit is wat ik wil gaan doen.
De wedstrijd begon. Daar stond dan zo’n nephond op mijn tafel. We kregen twee uur om er een model in te zetten. Uiteraard had ik gekozen voor de Amerikaanse Cocker Spaniël. Alles tijdens de wedstrijd ging aan me voorbij. Na de jurering kreeg ik te horen dat ik bij de laatste drie zat. Een lange dag volgde (de wedstrijd was ’s morgens en de uitreiking ’s avonds) waarin ik een hoop geshopt, gekletst, gekwijlt en gelachen heb.
Tijdens de prijsuitreiking stonden we met alle trimmers in de ring die bij de laatste drie geëindigd waren. Nummer drie werd omgeroepen, nummer twee werd geroepen en daar stond ik dan te wachten. Want ja, ik was nog niet genoemd. Ik was gewoon eerste geworden! Stond ik daar flabbergasted. Ik had een tafel, een combidroger en een bad gewonnen. Nou, die nacht heb ik niet geslapen hoor. Ik kon het gewoon niet geloven.
De dag erna heb ik genoten van de wereldkampioenschappen en zo verschrikkelijk veel en mooi trimwerk gezien dat het niet in woorden te beschrijven is.
In november 2018 ben ik geslaagd.
Ik heb toen de aanvraag bij de Bijstand ingediend voor een eigen trimsalon. Daar ging eerst zes weken overheen, omdat men eerst moest beslissen of ik die stap mocht zetten. Na zeven weken heb ik zelf maar gebeld of het nou wel of niet mocht. Het mocht, maar dan moest ik eerst naar een bijeenkomst in Rotterdam. Tijdens deze bijeenkomst werd er uitgelegd wat er bij komt kijken als je voor jezelf begint met behoud van uitkering (want de rekeningen gaan gewoon door). Daar heb ik me gelijk opgegeven voor een afspraak met een werkcoach die zich hierop richt.
Zes weken later had ik die afspraak. Met een bedrijfsplan onder de arm ben ik naar binnen gegaan. Deze meneer vond het nodig om eerst een gesprek aan te gaan en mijn bedrijfsplan niet aan te nemen. Hier heb een klacht over ingediend die aanvaard is. Vijf weken later had ik een andere afspraak waar ik mijn bedrijfsplan gelijk in mocht leveren. Nog eens drie weken later kreeg ik te horen dat mijn bedrijfsplan niet goed genoeg was en dat ik maar een nieuwe moest maken. Dus maar weer een nieuw bedrijfsplan gemaakt. Ook deze werd afgekeurd. Weer een nieuwe gemaakt. Je raadt het al: weer afgekeurd. Toen was ik het zat en heb ik mijn mond open getrokken. Ik had het gevoel dat er een spelletje met me werd gespeeld. Begin maart heb ik mijn eerste bedrijfsplan nogmaals ingeleverd. Je raadt het nooit! Ddeze werd goedgekeurd (Best raar dat die de eerste x afgekeurd werd). Dit was op 23 maart 2018. Ik kreeg te horen dat ik per 1 april mocht beginnen. Gelijk heb ik me ingeschreven bij de KVK, aangezien dat in hetzelfde gebouw zit.
Op 1 april 2018 is Trimsalon Puik Werk geboren. Bij de Bijstand heb ik me het eerste half jaar elke maand moeten melden om te kijken hoe het opbouwen ging. Na een half jaar kreeg ik te horen dat ik na een half jaar opgeroepen ging worden om te kijken of ik nog recht had op ondersteuning of niet.
Ik ben nu nog aan het opbouwen met behoud van een Bijstandsuitkering, maar per 9 april 2019 ben ik aangenomen bij Ranzijn Spijk voor 2 dagen als trimster. Ik kan dus binnenkort, als het goed is, de Bijstand opzeggen.
Verder blijf ik deelnemen aan wedstrijden en probeer ik me te gaan specialiseren in de Amerikaanse Cocker Spaniël en de Engelse Cocker Spaniël. Ik probeer ook zoveel mogelijk workshops te volgen en beurzen te bezoeken om op de hoogte te blijven en te blijven leren, zodat ik mijn klanten beter tot dienst kan zijn.
WORDT 2025 JOUW JAAR?
